Commission: Open Call (for Iranian writers)

IRAN + 100:  Project Brief

Background:

Comma Press is a UK publishing house that specialises in short stories and in commissioning anthologies around very specific themes (sometimes quite unusual themes, with challenging briefs). We've also published Persian short fiction in translation, in The Book of Tehran (edited by Fereshteh Ahmadi).

This Brief:

In the light of recent protests in Iran, following the death of Jina (Mahsa) Amini last September, we're commissioning stories set in Iran's future, as a way of imagining new futures for Iran and exploring pressing contemporary and historical struggles in Iran through the lens (or metaphor) of science fiction (or futurism). 
    The book will be called 'Iran + 100', and will ask 10 Iranian authors (based inside and outside of Iran) to imagine life in Iran a 100 years after the coup of 1953—that is, in the year 2053, 30 years from now. Authors are invited to write short stories set in the year 2053 which explore how Iran might have changed for the better or worse socially, culturally, politically, technologically, or environmentally. The stories have to be speculative, but can cover a wide range of styles or genres, including science-fiction, utopia, dystopia, slipstream, and magical realism. We also want to represent all sides of Iran in the writers we invite, including writers from its various marginalised communities.

The point of this future-setting is to allow authors to either

  (i) explore and predict the long-term consequences of the 1953 coup (and other more recent struggles) in a realistic way 30 years from now (i.e. imagine how the situation may have worsened, changed, or improved with new technologies, new climate challenges, or in new global political contexts) - this includes imagining Iran being finally free of all the troubles that followed the outside intervention of 1953;

  or (ii) use the future (and the speculative genre) to present an allegory for a particular event that has happened in Iran's recent history, i.e. to re-imagine this event happening again in the future (this event could be any significant moment from: the coup of 1953, the Goethe Nights of 1977, the Revolution of 1979,  the Cultural Revolution (1980-83), the Jina Amini/Woman Life Freedom protests, or some other significant historical event since 1953. For instance, the story could be a science-fictional re-run of one of the Revolution of 1979, or only set in a future, with all of its different technologies and conditions.

The reason for this whole project is to draw in readers of all political and cultural persuasions (including those of no particular political persuasion), through their love of science fiction, into an engagement with the Iranian point of view, indirectly making them more familiar (and thus more compassionate) towards cultures, peoples and struggles. If the overt politics can be kept to the subtext, and dealt with through allegory, all kinds of readers can be drawn in, and crucially the Iranian experience can be 'de-othered' in the process.

This book will be part of a series of commissions using the same format, featuring writers from Palestine, Iraq, Kurdistan, Egypt  and elsewhere.  All of these books have been very successful so far.
There's more about the series here:
https://commapress.co.uk/series/futures-past

Frequently Asked Questions:

1. What if I can't imagine a different, future Iran, because there is so little sign of anything ever changing?

Our answer to this question is: that's the point (or it might be).
    The best science fiction often shows how things are now but 'dressed up' in the clothes of the future. It projects a problem of the present day into the future, where, in a different context, we can see it in a new light. This kind of science fiction (the kind that warns about things staying the same or getting worse) usually works better, in terms of shocking the reader, than the kind of science fiction that merely predicts a completely different future (where current problems have been solved).
     Science-fiction can be a continuation, in the future, of issues Iran is struggling with in the present. Maybe, if you look at all the problems now and just imagine all the same problems in the future, but when the oppressors have better technology, more futuristic means of control, surveillance, punishment, and even more ridiculous arguments for justifying their actions, as well as even more support from the international community, then this fictional horror might make readers think about the fact that all of these things are happening right now, in reality. In this case, the aim wouldn't be to offer the reader hope, but to shock them into facing up to how bad it will be if things carry on as they are.
   It’s also possible to use this opportunity to think about how things might become better in Iran, what struggles would allow for it to change, what might shift in 30 years and what might not be solved in that time. The price of change,  what it would cost to put into action, and what other issues might fail to be addressed, are also topics to explore. Iran changing doesn’t mean a better Iran, nor necessarily a worse one—simply a different one.
     One of the keys to writing such fiction is to think of some of these 'current details' (weird tactics, devices, or features of the current situation, or the original coup) and maybe just pick one ('less is more!'); then follow the odd logic of that one tactic/feature and extrapolate it to its logical end—no matter how odd or absurd that is (i.e. follow the absurdity and use future technology to exploit it to its maximum). The next job is to come up with an entirely new story that sits on top of this background context (i.e. a separate, smaller drama inside the world where these strange things are happening). Ted Chiang’s work is a good example of this.

2. What If I've never read any science fiction before, let alone written it?

Don't be disheartened.  Sometimes, you can understand some of science fiction's best tricks simply by watching film or TV adaptations, if you don't have access to the original novels and short stories (Alfonso Cuarón's Children of Men; John Carpenter’s The Thing, Kenneth Johnson's V; Steven Spielberg's Minority Report; Paul Verhoeven's Total Recall, etc.). Or indeed straight-to-film science fiction projects, such as Neill Blomkamp’s District 9.
    Bringing new ideas and fresh perspectives to the genre is one of the key goals of this project!

3.  What if I want to explore a different part of Iranian history, not the coup, in my version of the future?

That's absolutely fine. There are many moments in Iranian history that have led to its current situation and need to be better understood by readers, or perhaps understood in a different way.  The 1953 coup is just one of them. Please feel free to write about another major national event since 1953, through the allegory of the future. The only rule is that your story must be set in the year 2053. You might also want to explore how the different political movements and moments in Iran's history were reflected by its literature, and how literary styles responded to these different moments. The story of Iran's literature will always be intertwined with its political history. The Goethe Nights of 1979 is just one example of many ways in which they're inextricably linked.

4. What languages are you looking for?

Any: Persian, English, or any other European language. We expect at least half of the stories to have been written in Persian. We will arrange the translation.

5. Can I use a pseudonym in case my work is politically sensitive?

Yes, absolutely. We expect some writers to use pseudonyms. Also, separately, if you wish to use your real name, we can also guarantee that your name won't appear online ever (if you wish), so only people who have a physical copy of the book in their hands will ever see your name.

Summary
Deadline: Those stories written in English must be sent by 1 January 2024, no later.  
Length: Stories should be between 2000 and 6000 words in English, or between 1800 and 5400 Persian characters.
Stories should be emailed to ra.page@commapress.co.uk
Series editors: Ra Page & David Sue.
To be published: Spring/Summer 2024.
 

ایران + ۱۰۰: فراخوان پروژه

پس‌زمینه:

کاماپرس (Comma Press) ناشر انگلیسی است. تخصص این ناشر داستان‌های کوتاه و انتشار مجموعه‌داستان‌هایی با بن‌مایه‌هایی ویژه (گاهی بن‌مایه‌ای بسیار نامعمول با معرفی چالش‌برانگیز) است. ما همچنین ترجمه‌ای را از داستان‌های کوتاه فارسی با عنوان کتاب تهران  منتشر کرده‌ایم.

این فراخوان:

ما برای تصور آینده‌هایی نوین برای ایران و مرور درگیری‌های همچنان زندهٔ معاصر و تاریخی ایران از دریچهٔ (یا استعارهٔ) ادبیات علمی‌تخیلی (یا آینده‌پژوهی)، برای داستان‌هایی در آیندهٔ ایران فراخوان می‌دهیم.

این کتاب «ایران + ۱۰۰» نامیده خواهد شد و ما از ۱۰ نویسندهٔ ایرانی (چه داخل و چه خارج از ایران) خواهیم خواست تا زندگی را در ایرانی یکصد سال بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ (یعنی سال ۱۴۳۲)، آیندهٔ سی سال بعد تصور کنند. از نویسندگان دعوت می‌کنیم تا داستان‌هایی کوتاه بنویسند که در سال ۱۴۳۲ (برابر ۲۰۵۳ میلادی) رخ داده و گمانه‌زنی از تغییرات وضعیت اجتماعی، فرهنگی، فناورانه یا محیط زیستی ایران در آن زمان داشته باشند. داستان‌ها باید گمانه‌زن باشند، اما محدودهٔ وسیعی از زیرژانرها و سبک‌ها از جمله علمی‌تخیلی، آرمان‌شهری، جریان پس‌رو (Slipstream) و رئالیسم جادویی در این انتخاب مجاز است. همچنین می‌خواهیم نویسندگانی که دعوت می‌کنیم، نمایندگانی از تمام وجوه ایران -از جمله گروه‌های به‌حاشیه‌رانده شده- باشند. 

نکتهٔ مورد نظر در این صحنهٔ (Setting) آینده آن است که به نویسندگان اجازه دهد:

۱)

پی‌آمدهای بلندمدت کودتای ۲۸ مرداد (و دیگر درگیری‌های متأخرتر)، یعنی سی سال از امروز را به نحوی واقع‌گرایانه کاویده و پیش‌بینی کنند (یعنی بهبود، تغییر یا افت شرایط را در سایهٔ فناوری‌های جدید، تغییرات اقلیمی تازه یا در بن‌مایه‌های سیاست جهانی نوینی را تخیل کنند). این پی‌آمدها می‌توانند شامل تصویر ایرانی بالأخره رها از مشکلات ناشی از دخالت خارجی ۲۸ مرداد باشند.

۲)

آینده (و ژانر گمانه‌زن) را برای نمایش تمثیلی از رخداد خاصی در تاریخ معاصر ایران به کار ببرند. یعنی رخ دادن مجدد این رخداد را در آینده خیال پردازی کنند (این رخداد می‌تواند هر حرکت مهمی از جمله کودتای ۲۸ مرداد، شب‌های شعر گوته ۱۳۵۵، انقلاب ۵۷، انقلاب فرهنگی ۵۸ تا ۶۱، اعتراضات زن، زندگی، آزادی/ژینا امینی یا هر رخداد مهم تاریخی پس از کودتای ۲۸ مرداد باشد). مثلاً داستان می‌تواند بازرخداد علمی‌تخیلی انقلاب ۵۷ باشد، یا تنها در آینده با تمام فناوری‌ها و شرایط متفاوتش رخ دهد.

دلیل کل این پروژه این است که بتوانیم خوانندگانی را از تمام اقشار سیاسی و فرهنگی (از جمله اقشاری که تمایل سیاسی خاصی ندارند) از طریق عشق به علمی‌تخیلی با نقطه نظر ایرانی درگیر کنیم و به طور غیر مستقیم آنها را با فرهنگ‌ها، مردم و کشمکش‌های ایران آشناتر (و در نتیجه همدل‌تر) کنیم. اگر سیاست آشکار را بتوان در بینامتن نگه داشت و به آن فقط از طریق تمثیل پرداخت، انواع مختلفی از خواننده را می‌توان جذب کرد و در نتیجه به طور اخص می‌توان تجربهٔ ایرانی را در این فرایند دیگرزدایی و خودی‌سازی کرد. 

این کتاب جزیی از مجموعه هم‌نویسی‌هایی با همین قالب خواهد بود که آثاری از نویسندگان فلسطینی، عراقی، کردستانی، مصری و دیگران را در بر دارد. تمام این کتاب‌ها تا به حال بسیار موفق بوده‌اند. در مورد این مجموعه در پیوند زیر بیشتر بخوانید.

https://commapress.co.uk/series/futures-past

پرسش‌های پرتکرار:

۱.

از آنجایی که نشانه‌های کمی بر تغییر وجود دارد، اگر نتوانم ایرانی متفاوت در آینده تصور کنم چه؟

پاسخ ما به این پرسش این است: نکته در اینجاست (یا شاید اینجا باشد).

بهترین داستان‌های علمی‌تخیلی آنهایی هستند که اوضاع حال حاضر را در لباس آینده می‌پوشانند و برای خواننده روایت می‌کنند. این قبیل داستان‌ها مشکلی از مشکلات امروز را به آینده نگاشت می‌کنند. در این صورت در بینامتن متفاوت می‌توان مشکل را واضح‌تر دید. این نوع علمی‌تخیلی (نوعی که در مورد یکسان ماندن یا بدتر شدن اوضاع هشدار می‌دهد) نسبت به نوعی که صرفاً آینده‌ای به کل متفاوت را پیش‌بینی می‌کند (که در آن مشکلات کنونی حل شده‌اند) بیشتر خواننده را تکان می‌دهد.

داستان علمی‌تخیلی می‌تواند امتداد آیندهٔ مشکلاتی باشد که امروز ایران با آنها دست‌درگریبان است. شاید اگر امروز به تمام مسایل نگاه کنیم و همین مشکلات را در آینده‌ای تصور کنیم که ستم‌پیشگان فناوری بهتر، ابزارهای کنترل و نظارت و قوهٔ قهریهٔ پیش‌رفتهٔ آینده و حتی بهانه‌های مسخره‌تری برای توجیه کارهایشان داشته باشند و در کنارش جامعهٔ بین‌المللی از آنان بیشتر حمایت کند، در این صورت شاید این روایت وحشت خوانندگان را وادارد دربارهٔ این حقیقت بیندیشد که همهٔ این چیزها، در واقعیت، هم‌اکنون هم رخ می‌دهند. در این صورت هدف این نخواهد بود که خوانندگان را امیدوار کنیم، بلکه دادن تکانی به آنان است تا ببینند اگر اوضاع به همین منوال پیش برود چقدر بد خواهد شد.

همچنین می‌توان از این فرصت استفاده کرد و به این فکر کرد که چگونه ممکن است اوضاع در ایران بهتر شود، چه مبارزاتی امکان تغییر آن را فراهم می کند، چه چیزی ممکن است در 30 سال آینده تغییر کند و چه چیزی ممکن است تا آن زمان حل نشود. قیمت تغییر، هزینه‌های عملی کردن، و سایر مسائلی که ممکن است حل نشوند، نیز موضوعاتی هستند که باید بررسی شوند. تغییر ایران نه به معنای ایران بهتر و نه لزوماً بدتر است... صرفاً ایرانی متفاوت.

یکی از کلیدهای نوشتن چنین داستان‌هایی این است که به برخی از این «جزئیات فعلی» (تاکتیک‌ها، دستگاه‌ها یا ویژگی‌های عجیب وضعیت فعلی یا کودتای مورد بحث) فکر کنید و شاید فقط یکی را انتخاب کنید («کمتر، بیشتر است!»). ; سپس از منطق عجیب آن تاکتیک/ویژگی را پی گرفته و آن را تا پایانی منطقی دنبال کنید. مهم نیست چقدر عجیب یا ناشدنی است (یعنی ناشدنی را پی بگیرید و با فناوری آینده برای پرداخت آن تا حد اعلا استفاده کنید). کار بعدی ارائهٔ یک داستان کاملاً جدید است که بر فراز این بینامتنی پس‌زمینه قرار می‌گیرد (یعنی یک درام جداگانه و کوچکتر در داخل جهان که این اتفاقات عجیب در آن رخ می‌دهد). آثار تد چیانگ نمونهٔ خوبی از این روش هستند.

.۲

اگر تا به حال علمی‌تخیلی نخوانده باشم، چه رسد به نوشتن، آن وقت چه؟

توی دل‌تان خالی نشود. گاهی اگر به کتاب اصلی یا داستان‌های کوتاه دسترسی نداشته باشد، برای فهمیدن برخی از شگرف‌ترین شعبده‌های ژانر علمی‌تخیلی کافی است فیلم یا سریال تلویزیونی آن را ببینید (فرزندان انسان آلفونسو کوراون، چیز اثر جان کارپنتر، وی اثر کنت جانسن، گزارش اقلیت استیون اسپیلبرگ، یادآوری کامل پل ورهوفن و آثار دیگر). حتی پروژه‌های علمی‌تخیلی که مستقیم فیلم شده‌اند مانند منطقهٔ ۹ اثر نیل بلومکمپ.

۳.

اگر بخواهم بخش متفاوتی از تاریخ ایران و نه کودتا را در نسخهٔ خود از آینده بررسی کنم، چه؟

این هم خیلی خوب است. برهه‌های زیادی در تاریخ ایران وجود دارند که به وضعیت کنونی آن منتهی شده و لازم است خوانندگان آنها را بشناسند یا شاید آنها را از زاویه‌ای تازه ببینند. کودتای ۲۸ مرداد تنها یکی از آنهاست. لطفاً از طریق تمثیل آینده درباره رویداد مهم ملی دیگری پس از ۱۳۳۲ بنویسید. تنها قانون این است که داستان شما باید در سال ۱۴۳۲ بگذرد. همچنین ممکن است بخواهید بررسی کنید که چگونه جنبش‌ها و لحظات مختلف سیاسی در تاریخ ایران توسط ادبیات آن منعکس شده است و سبک‌های ادبی چگونه به این لحظات مختلف پاسخ می‌دهند. داستان ادبیات ایران همیشه با تاریخ سیاسی آن آمیخته خواهد بود. شب‌های گوته در سال ۱۳۵۶ تنها نمونه‌ای از بسیاری از راه‌هایی است که در آن این موارد به‌طور جدایی ناپذیر به هم مرتبط شده‌اند.

۴.

آثار باید به چه زبان‌هایی باشند؟

فارسی، انگلیسی یا هر زبان اروپایی دیگر. انتظار داریم حداقل نیمی از داستان ها به زبان فارسی نوشته شده باشند. ما ترتیب ترجمه را می‌دهیم.

۵.

در صورتی که کارم از نظر سیاسی حساس باشد می توانم از نام مستعار استفاده کنم؟

بله حتماً. انتظار داریم برخی از نویسندگان از نام مستعار استفاده کنند. همچنین، به‌طور جداگانه، اگر می‌خواهید از نام واقعی خود استفاده کنید، می‌توانیم تضمین کنیم که نام شما هرگز آنلاین (در صورت تمایل) ظاهر نمی‌شود، بنابراین فقط افرادی که نسخه فیزیکی کتاب را در دست دارند می‌توانند شما را ببینند. 

خلاصه:

مهلت ارسال آثار: داستان‌هایی که به انگلیسی نوشته می‌شوند باید حداکثر تا ۱ دی ۱۴۰۲ ارسال شوند. 

طول: داستان‌ها باید ۲۰۰۰ تا ۶۰۰۰ کلمهٔ انگلیسی یا ۱۸۰۰ تا ۵۴۰۰ کلمهٔ فارسی باشند.

تاریخ انتشار: بهار ۲۰۲۴

لطفا داستان ها را به آدرس زیر ایمیل کنید:

ra.page@commapress.co.uk